എന്റെ മനോവേദന മരണത്തോളം ദുസ്സഹമായിരിക്കുന്നു. (മത്തായി 26,38) എന്ന രോദനം പൂങ്കാവനത്തിൽ വച്ച് നമ്മുടെ കർത്താവിന്റെ ദിവ്യഹൃദയത്തിൽ നിന്നു പൊട്ടിപ്പുറപ്പെട്ടു. ആ ഹൃദയത്തോട് മനുഷ്യർ കാണിക്കുന്ന നന്ദിഹീനതയ്ക്ക് സാർവ്വത്രികമായ ഒരു പരിഹാരത്തിന്റെ ആവശ്യകതയെ സംബന്ധിച്ച് 16 നൂറ്റാണ്ടുകൾക്ക് ശേഷം വി. മാർഗ്ഗരീത്താ മറിയം അലക്കോക്കിന് ഒരു സ്വർഗ്ഗീയ സന്ദേശം ലഭിച്ചു.

പാലാ പള്ളിയിൽ വികാരിയായിരുന്ന ബഹു. കദിളിക്കാട്ടിൽ മത്തായി അച്ചനെ ഈ ചിന്തകൾ അഗാധ ചിന്തയിലാഴ്ത്തി ഈശോയുടെ തിരുഹൃദയത്തിന് അനുസ്യൂതം ആശ്വാസം ലഭിക്കുവാൻ കഴിയുന്ന മാർഗ്ഗങ്ങൾ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചിന്തയിൽകൂടി കടന്നുപോയി  മത്തായി അച്ഛന്റെ ഹ്യദയത്തിൽ നിരന്തരം ഉയർന്നിരുന്ന ഒരു രോദനം ആയിരുന്നു. “എനിക്ക് അനുകമ്പ തോന്നുന്നു. മത്തായി 8.2 എന്ന ദിവ്യനാഥന്റെ വചനം. അനുകമ്പ അർഹിക്കുന്ന അനേകം ദൗർഭാഗ്യരുടെ ഒരു സമൂഹം അന്ന് അച്ഛന്റെ പരിചിത വലയത്തിൽ തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു. ജീവിക്കുന്നു എങ്കിലും നിർജീവമായവർ നിരാശ്രയർ, ആലംബഹീനർ….. അർപ്പിത ജീവിതം ആഗ്രഹിക്കുന്ന കുറെ യുവതികൾ ഒരു വശത്ത് ഉപയോഗിതരായ കുട്ടികളും നിരാലംബരായ വയോധികരും നിരക്ഷരരും അകുലരും ആലംബഹീനരും മറുവശ ത്ത്. ഈ ചിന്തകളുമായി ബഹു. മത്തായി അച്ചൻ ദിനരാത്രങ്ങൾ ദിവ്യസക്രാരിയുടെ മുമ്പിൽ മുട്ടിന്മേൽ നിന്ന് പ്രാർത്ഥിച്ചു. അവസാനം ഒരു മനോഹര ചിത്രം അദ്ദേഹത്തിന്റെ മനസ്സിൽ ഉദയം ചെയ്തു. സാധുജനസേവനം ലക്ഷ്യമാക്കിയുളള ഒരു സന്യാസിനീ സമൂഹം. ആ സമൂഹത്തിൽ നിന്ന് നിരന്തരം ആരാധനയും സ്തുതിയും കൃതജ്ഞതയും പരിഹാരവും ഈശോയുടെ ദിവ്യഹൃദയത്തിലേക്ക് ഉയർത്തുക. ഈശോയുടെ തിരുഹൃദയത്തിൽ നിന്നും പ്രാർത്ഥനയിലൂടെ തിരുഹ്യദയസ ന്യാസിനികൾ ജീവനും സ്നേഹവും നുകർന്ന് അത് ദുർഭഗരിലേക്കു ഒഴുക്കുക. ഈ ലക്ഷ്യം മുന്നിൽ കണ്ട് 1911 ജനുവരി 1-ാം തീയതി പാലായിൽ ബഹു. കദളിക്കാട്ടിൽ മത്തായി അച്ചൻ രൂപം നൽകിയതാണ് തിരുഹൃദയ സന്യാസിനീ സമൂഹം. ഇന്ന് ഇന്ത്യ യിലും വിദേശത്തുമായി 3500 തിരുഹൃദയ സന്യാസിനികൾ ഈശോയ്ക്ക് സാക്ഷ്യം വഹിക്കുന്നു. ഈ സമൂഹത്തിന്റെ ചെറിയ ഒരു ശാഖയാണ് 1950 ഒക്ടോബർ 23-ാം തീയതി തമ്പലക്കാട് ഇടവകയിൽ ആരംഭിച്ച തിരുഹൃദയ സന്യാസിനീ സമൂഹം. ഇടവക പ്രവർത്തനം വിദ്യാഭ്യാസം ഈ മേഖലയിലൂടെ ഈശോയ്ക്ക് സാക്ഷ്യം വഹിക്കുന്നു.